Vorm en materiaal Het Herinneringsmonument in Driemond (gemeente Amsterdam), dat ook bekend staat als het monument “ Voor onze jongens ”, bestaat uit een plaat van natuursteen met inscriptie.
Tekst De tekst op het herinneringsmonument luidt:
‘UIT WEESPERKARSPEL SNEUVELDEN IN INDONESIË OP 27-8-’47 JAN BALDER 8-5-’49 CORNELIS S.A. DAMHUIS 5 MEI 1952 COMITÉ “VOOR ONZE JONGENS”.
De geschiedenis
Oprichting Het Herinneringsmonument in Driemond is opgericht ter nagedachtenis aan alle gesneuvelden in Indonesië. Het Comité heeft de gesneuvelden, Balder en Damhuis, samen met de dorpelingen op 5 mei 1952 een blijvende plaats gegeven in het herdenkingslandschap. Het gedenkteken is geschonken op 5 mei 1952 door de dorpelingen van Driemond, dat tot augustus 1966 onderdeel was van de gemeente Weesperkarspel, aan de Openbare Begraafplaats in Driemond.
Herdenking In 2015 heeft het 4 en 5 mei Comité Amsterdam Zuidoost, in samenwerking met de Dorpsraad Driemond, Historische Kring Driemond en de bevolking van Driemond besloten om jaarlijks na de herdenking bij het monument Ongebroken verzet 1940-1945 ook dit monument op te nemen in het defilé. Het monument is van grote betekenis voor de dorpsgemeenschap als blijvende herinnering aan de strijd in Indonesië en de gevolgen ervan tot op heden. Op 15 april, de dag nadat de laatste verzetsmensen in Amsterdam werden vermoord, herdenkt de gemeenschap van Driemond alle oorlogsgetroffenen en de gevolgen van de Tweede Wereldoorlog.
Oorlogsslachtoffers
Er zijn nog geen personen uit de database van de Oorlogsgravenstichting gekoppeld aan dit monument.
De Oorlogsgravenstichting heeft een database met namen en verhalen van oorlogsslachtoffers. Veel van deze slachtoffers worden herdacht door middel van een monument. Wilt u ons helpen om de namen en verhalen van slachtoffers te koppelen aan het monument waarop hun naam vermeld staat? Kijk dan op de website van de Oorlogsgravenstichting, ziet u in de database een naam die ook voorkomt op dit monument? Maak dan een account aan en koppel de persoon uit de database aan dit monument. Enkele dagen na de koppeling verschijnt de naam van het slachtoffer op deze pagina.
Meer informatie
Bronnen · 4 en 5 mei Comité Zuidoost; · Dorpsraad en Historische Kring Driemond.
Leg een bloem bij dit monument
Klik op onderstaande knop om een digitale bloem bij dit monument te leggen. Je kunt kiezen uit een rode gerbera, een witte roos of een blauwe Iris. Ook is het mogelijk om een persoonlijke boodschap toe te voegen. Nadat het formulier is verstuurd toont de bloem op deze pagina (vergeet niet om de pagina opnieuw te laden).
Leg een bloem
Er zijn helaas geen bloemen gevonden.
Persoonlijke bijdragen van onze bezoekers
c Drongelen van | 14 apr 2018
Verslag Annemarie Tiebosch 11-4-2018
Bij het monument ‘Ongebroken Verzet’ op de Begraafplaats in Driemond hing woensdag 11 april 2018 de vlag halfstok. Bloemkransen en witte rozen lagen klaar voor de jaarlijkse Verzetsherdenking, die er voor de vierde keer plaatsvond. Zoals altijd is het een mooie, ingetogen bijeenkomst waarbij stil wordt gestaan bij alle mensen die zich hebben ingezet voor de verdediging van de vrijheid en die slachtoffer van een oorlog zijn geworden.
Om 11 uur opende ceremoniemeester Hennie Knapen de herdenking en heette alle aanwezigen van harte welkom. AnneMarie Tiebosch, vrijwilliger van het comité 4en5 mei Zuidoost startte met een gedicht 'Hoe graag ik zou willen vliegen' van de Russische dichter Osip Mandelstam, een vers dat hij in 1937 schreef voor zijn vrouw Nadjezdja vanuit zijn verbanningsoord in het ijskoude Siberië. Zij heeft jarenlang het werk van haar man in haar geheugen opgeslagen en bewaard. Lang na de dood van Mandelstam werd zijn werk het land uitgesmokkeld en in Amerika uitgegeven. Zo heeft de kracht van de liefde van Nadjezdja voor Osip en voor zijn werk de brute macht van het Stalinisme getrotseerd en in feite overwonnen.
De kinderen van de leerlingenraad van de Driemondse basisscholen hadden samen een gedicht gemaakt. Ze wilden dat alles anders was. “Ik wil vrede, maar waarom snapt de wereld dat niet”, vroeg David zich luidkeels af. “Waarom is het altijd hetzelfde liedje? Het maakt mijn niets uit, als er maar vrede is. Vrijheid is blijheid.”
Andro Bottse, portefeuillehouder Driemond binnen het stadsdeel Zuidoost, vertelde dat hij hier voor het eerst was. Hij vond het een eer erbij te zijn, omdat het om een bijzonder en betekenisvol moment gaat. Hij noemde Sjoerd Wartena, huisarts te Weesp en Jacob Roest, een toevallige voorbijganger die allebei omkwamen in een bombardement vlakbij Driemond tijdens de Tweede Wereldoorlog. Ook herdacht hij Cornelis Damhuis en Jan Balder, twee mannen die tijdens offensieve operaties van de Nederlandse strijdkrachten in Indonesië, in de jaren na de Tweede Wereldoorlog, zijn omgekomen.
De heer Bottse stelde ook een belangrijke vraag: Wat zou jij doen? Wat zou jij doen in situaties waarbij vrijheid in het geding is? Waarbij je met gevaar voor eigen leven andere kunt of moet helpen. Wat zou ik doen? De vraag die de mensen die we hier vandaag herdenken zich ongetwijfeld ook hebben gesteld.
De vrouwen van het koor Zabava omlijstten de herdenking met prachtige liederen. In het zwart gekleed, versierd met veelkleurige kettingen vormen zij een compleet beeld voor oog en oor.
Voor koorlid Marianne van Lith is de verzetsherdenking heel speciaal, want Marianne is de dochter van Hubert van Lith. Hij was beeldhouwer en verzetsman. Het monument 'Ongebroken verzet' op de begraafplaats in Driemond, met rechte rug en opgeheven hoofd, is een kunstwerk van haar vader. Deze herdenking was extra bijzonder omdat het dit jaar ook haar verjaardag was.
Nadat de kransen waren gelegd en de rozen naar het graf van ‘onze jongens’ werden gebracht was er koffie en koek in de aula van de begraafplaats. In 2019 zal de vijfde verzetsherdenking worden gehouden en de hoop werd uitgesproken om daarbij alle basisschoolkinderen uit DRIEMOND uit te nodigen. ‘Want vrijheid geef je door’.
c Drongelen van | 14 apr 2018
Driemond gemeente Amsterdam
Monument ; Comité voor onze “jongens” 5 mei 1952
Het einde van de Tweede Wereldoorlog leidde tot een wereldwijd proces van dekolonisatie.
Ook het Koninkrijk der Nederlanden werd hierdoor getroffen. Indonesië verklaarde zich onafhankelijk. Dit heeft geleid tot vele persoonlijke offers.
Het monument is een blijvende herinnering aan Wereldoorlog II.
De algemene Begraafplaats Driemond ligt er vanochtend weer prachtig bij, in alle geuren en kleuren die deze lente er aan toevoegt. De mensen van het 4 en 5 mei comité Zuidoost, de leerlingen van de basisscholen, de leden van het koor, van alle kanten komen mensen naar de begraafplaats voor de Verzetsherdenking. Voor het derde opeenvolgende jaar gedenken we in Driemond onze vrijheid en alle mensen die door oorlogen zijn gesneuveld of op de vlucht geraakt. Het is een mooie, ingetogen plechtigheid. Er wordt gesproken, gezongen en bloemkransen gelegd.
De kinderen zingen een lied over vrede: “We bouwen huizen om orkanen te weerstaan en maken schepen om in elke storm te varen. Het wil alleen nog niet zo lukken, om de vrede te bewaren.”
Ook Urwin Vyent komt ieder jaar naar de herdenking. Hij is stadsdeelbestuurder in Zuidoost. In zijn speech vertelt hij dat we hier staan omdat wij hoop hebben. “Wij hebben hoop zolang er scholen zijn die scholieren het belang laten zien van gedenken. Wij hebben hoop, want in de cultuur van hoop heerst er altijd het gevoel dat het morgen beter zal zijn dan vandaag. Vandaag is het al beter dan gisteren”, vertelt hij.
Nel Lekatompessy is er ook. De kinderen kennen haar, want zij was laatst nog op de scholen om haar theatervoorstelling ‘Biskoewit Verkade’ te spelen. Over haar oma uit Ambon die haar Verkadekoekjes stuurde en over haar vader Melkianoes. Een ex-KNIL soldaat die diende voor het Nederlands koloniaal belang. Ze zouden toen voor voorlopig verblijf naar Nederland gaan, maar dat is inmiddels 66 jaar geleden. Haar vader en moeder zijn al overleden en liggen allebei begraven in Leerdam. Nel heeft een heldere stem en draagt een gedicht voor dat gaat over de eerste generatie Molukkers in Nederland. Ze is trots op hen en zal hun bijzondere verhaal nooit vergeten. “Respect hebben zij nooit gekregen. De regering heeft hun verhaal dood gezwegen”. Haar Molukse afkomst krijg je niet klein en ze zal het blijven doorgeven. Ze voelt zich vereerd, dat ze haar verhaal vandaag hier in Driemond mag vertellen.
Marianne van Lith is lid van dameskoor Zabava, dat meeslepend zingt over Joden op de vlucht en over rivieren die uitmonden in de zee. Voor haar is de verzetsherdenking heel speciaal, want Marianne is de dochter van Hubert van Lith. Hij was beeldhouwer en verzetsman. Het monument ‘Ongebroken verzet’ op de begraafplaats in Driemond, met rechte rug en opgeheven hoofd, is een kunstwerk van haar vader. Vandaag leggen Urwin Vyent en Janneke Roos van het 4 en 5 mei comité Zuidoost er samen met de schoolleerlingen bloemkransen bij. En ook bij het graf van ‘Onze jongens’, twee Driemondse soldaten die in 1947 tijdens de koloniale oorlog in Indonesië zijn omgekomen.
Ieder heeft zijn eigen bijzondere verhaal om te gedenken en vandaag, op woensdag 12 april 2017, komen ze allemaal samen. Zonder gedeelde geschiedenis geen gedeelde toekomst. We moeten de verhalen blijven vertellen, blijven delen. Dat is de waarde van gedenken.
c Drongelen van | 17 mrt 2018
Petra Hofmeester
Gepubliceerd op 26 mrt. 2015
De heer W. Roest[11.10.1927]vertelt aan kleindochter Mandy van Houten.[ geboren 1986]
Het verhaal gaat o.a. over Jacob van der Roest [ 6.12.1924] die bij een engels bombardement op de brug over het Amsterdam-Rijnkaaal werd getroffen door een bom, heftig bloedend werd hij naar een boerderij gebracht en met paard en wagen naar het Burgerziekenhuis gereden. Daar bleek hij aan bloedverlies overleden te zijn.[18 maart 1945]
Er werd verhaalt over de bunker naar de oude brug en een vak eronder waar illegale krantjes werden verstopt om doorgegeven te worden.
In Driemond ging het leven van alle dag door, maar verraders had je ook in Driemond.
De Bevrijding was vreugdevol en met veel muziek en feest, alleen niet voor de familie van der Roest die een van hun zoons was verloren.
Categorie
Muziek
Licentie
Standaard YouTube-licentie
Muziek
'Symphony No.4 in E Minor, Op.98: I. Allegro non troppo' van Berliner Philharmoniker & Claudio Abbado (iTunes)
In Driemond heeft op woensdag 15 april 2015, 70 jaar na de bevrijding, een eerste herdenking. De zal plaatsvinden op de Algemene Begraafplaats Driemond om 11.00 uur bij het Monument “Ongebroken Verzet 1940-1945”
Het beeld, een voorstudie van een monument in Rotterdam, van Hubert van Lith(1906-1977) is op zijn graf geplaatst en na het ruimen van het graf op de begraafplaats blijven staan. Hubert van Lith heeft zelf deelgenomen aan het verzet, meegewerkt aan het drukken van de illegale Waarheid en het vervalsen van persoonsbewijzen.
Zijn dochter Nel van Lith heeft het beeld geschonken en zijn dochter Marianne van Lith heeft ons op het beeld gewezen en zo krijgt het met dit initiatief zijn eigen plaats in de herdenkingen in Zuidoost.
Heeft u een persoonlijk verhaal met betrekking tot dit monument en/of de geschiedenis waarnaar deze verwijst? Deel uw verhaal hier en help ons de herinnering aan de Tweede Wereldoorlog levend te houden.
