Het monument
Vorm en materiaal
Het ‘Monument voor de Verzetsstrijders’ in Amsterdam is een marmeren zuil met erboven een beeld van een vrouw die met een vlag zwaait. De zuil is geplaatst op een stenen voetstuk.
Teksten
De tekst op de voorkant van het voetstuk luidt:
‘VOOR ACHTTIEN VERZETSSTRIJDERS,
WAARVAN ER DERTIEN WERDEN
GEFUSILLEERD IN SOESTERBERG
OP 19 NOVEMBER 1942.
ZIJ WEZEN ONS DE WEG.
WIJ ZULLEN VERDER GAAN.
WAAR NIEMAND SLAAF WIL ZIJN,
KAN GEEN TYRAN ONTSTAAN’.
De twee andere zijden bevatten de namen van de achttien omgekomen verzetslieden:
‘W.C. AULMER GEB. 1912
W. BOUWHUIS ” 1910
J.C. DRAAISMA ” 1902
J.C. GERRITZE ” 1913
J GLAS ” 1917
A. HASPELS ” 1893
P.A. V HEUMINGE ” 1903
P. VD HEUVEL ” 1915
J.N. KORS ” 1909’.
‘W.J. KRAAN GEB. 1909
E. OOIJEVAAR ” 1897
T. PRINS ” 1885
C.G. TEESELING ” 1915
H. TOP ” 1894
C.F. VASTENHOUD ” 1914
A. WOLFSWINKEL ” 1919
B. WOLFSWINKEL ” 1921
J.F. IJSBERG ” 1900’.
De geschiedenis
Het ‘Monument voor de Verzetsstrijders’ in Amsterdam is opgericht ter nagedachtenis aan achttien verzetsmannen die tijdens de Tweede Wereldoorlog in de strijd tegen de bezetter zijn gesneuveld.
De namen van de achttien slachtoffers luiden:
W.C. Aulmer, W. Bouwhuis, J.C. Draaisma, J.C. Gerritze, J
Glas, A. Haspels, P.A. v. Heuminge, P. v.d. Heuvel, J.N. Kors, W.J. Kraan, E. Ooijevaar,
T. Prins, C.G. Teeseling, H. Top, C.F. Vastenhoud, A. Wolfswinkel, B. Wolfswinkel
en J.F. IJsberg.
Dertien van hen werden samen met twintig andere verzetslieden (de zogeheten ’33 van Soesterberg’) op 19 november 1942 door de Duitse Weermacht in het geheim geëxecuteerd op de militaire vliegbasis Soesterberg. Deze groep verzetsmensen was vanaf het eerste uur betrokken bij het verzet. Zij kwamen voornamelijk uit Hengelo (verzetsgroep ‘het Oranjevendel’), Deventer en de omgeving van Amsterdam. De meesten van hen zijn opgepakt doordat ze verraden werden. De enige die vanwege zijn jeugdige leeftijd niet gefusilleerd werd, was de 17-jarige Christian Lugthart uit Voorst. Hij heeft tot aan het einde van de oorlog in verschillende kampen gezeten. Zijn vader Cornelis Lugthart, die invalide was en beide benen miste, werd op een stoel gebonden en tussen zijn medestrijders geplaatst voor de executie.
De Amsterdamse groep bestond uit gemeente- en bedrijfsarbeiders, die een belangrijke rol hebben gespeeld bij de organisatie van de Februaristaking in 1941. Hun herbegrafenis vond na 1945 plaats op begraafplaats ‘De Nieuwe Ooster’ in Amsterdam.
Oorlogsslachtoffers
| Achternaam | Voornamen | Geboren | Overleden |
|---|
De Oorlogsgravenstichting heeft een database met namen en verhalen van oorlogsslachtoffers. Veel van deze slachtoffers worden herdacht door middel van een monument. Wilt u ons helpen om de namen en verhalen van slachtoffers te koppelen aan het monument waarop hun naam vermeld staat? Kijk dan op de website van de Oorlogsgravenstichting, ziet u in de database een naam die ook voorkomt op dit monument? Maak dan een account aan en koppel de persoon uit de database aan dit monument. Enkele dagen na de koppeling verschijnt de naam van het slachtoffer op deze pagina.
Meer informatie
Locatie
Het monument bevindt zich op begraafplaats ‘De Nieuwe Ooster’, gelegen aan de Kruislaan te Amsterdam.
Bronnen
- Gemeente Amsterdam;
- www.februaristaking.nl;
- Om nooit te vergeten – Amsterdamse monumenten en gedenktekens ter herinnering aan de Tweede Wereldoorlog van Mies Bouhuys en Boris Klatser. (Bussum, Produktie Uitgeverij Thoth, 1995). ISBN 90 6868 124 9.
