Herdachte groepen: Burgerslachtoffers
Ontwerper: John Brandon
Onthulling: 29 mei 1996
Adopteer dit monument.
Het monument
Vorm en materiaal
Het monument 'Dwangarbeid 1940-1945' te Overloon (gemeente Boxmeer) is een beeldengroep van vijf mensenfiguren. Elk figuur staat voor 100.000 dwangarbeiders in de oorlog. De beelden zijn 80 centimeter hoog. Voor de beelden ligt een stenen plaquette van 9 meter breed.
Tekst
De plaquette bevat een aantal regels uit een gedicht van Wim de Vries:
'STRAKS GAAN WE WEER TERUG NAAR HET HEDEN
EN HOE MEN 'T WENDT EN KEERT OF PLOOIT
WIJ ZULLEN VEEL MOETEN VERGEVEN,
VERGETEN ECHTER DOEN WE NOOIT.'
Informatie van de Oorlogsgravenstichting over slachtoffers
Op dit moment is dit monument nog niet gekoppeld aan personen uit het bestand van de Oorlogsgravenstichting.
Weet u of er op dit monument een naam voorkomt die ook bij de Oorlogsgravenstichting bekend is? Ga dan naar de website van de Oorlogsgravenstichting, zoek de persoon in de database en koppel dit monument aan deze persoon. U moet hiervoor wel een account aanmaken bij de Oorlogsgravenstichting. Na de koppeling verschijnt de naam van het slachtoffer op deze pagina.
De geschiedenis
Het monument 'Dwangarbeid 1940-1945' te Overloon (gemeente Boxmeer) brengt alle Nederlanders in herinnering die tijdens de Tweede Wereldoorlog dwangarbeid hebben verricht.
Onthulling
Het monument is onthuld op 29 mei 1996 door minister Els Borst. Het Nationaal Oorlogs- en Verzetsmuseum in Overloon draagt zorg voor het onderhoud van het gedenkteken.
Locatie
Het monument bevindt zich in het park bij Museum Overloon. Hierdoor is het monument buiten openingstijden onbereikbaar is voor het publiek.
Bron
Informatie afkomstig van het Nationaal Oorlogs- en Verzetsmuseum te Overloon www.oorlogsmuseum-overloon.nl
Susan Grimmelikhuijsen | 1 mei 2020
Mijn vader was 17 jaar toen hij gedwongen werd naar Duitsland te gaan waar hij als dwangarbeider te werk gesteld werd. Hij heeft veel bombardementen mee gemaakt o.a. in Frankfurt en Hamburg en ontsnapte dan en vluchtte tot hij weer opgepakt werd door de nazi’s en gevangen gezet of naar een concentratie kamp werd vervoerd. Onze vader’s geschiedenis tijdens de Tweede Wereldoorlog loopt als een rode draad door ons gezin. Mijn vader had PTSD maar heeft bij Stichting 40-45 therapie gevolgd waardoor hij met het verleden leerde leven. Zijn troost was dat hij gesaboteerd heeft in een propellerfabriek en daarmee hopelijk een paar slachtoffers heeft weten voorkomen. Uiteindelijk zijn wij, zijn nakomelingen, dankzij hem mensen geworden die anderen beoordelen op hun daden. En niet op afkomst, huidskleur of religie. Wij en onze kinderen en kleinkinderen eren zijn nagedachtenis ieder jaar op 4 en 5 mei.