Het monument
Vorm en materiaal
De 'Liberty Bridge' in Westkapelle (gemeente Veere) is een houten brug gemaakt van grotendeels gebruikte materialen. De burg verbindt het 'Monument voor de 4e Commando Brigade' met het Dijk- en Oorlogsmuseum Polderhuis in Westkapelle. Bovenaan de brug is een natuurstenen tegel geplaatst met een tekst en embleem. Op een plateau halverwege de dijk zijn de namen van de 161 slachtoffers aangebracht.
Tekst
De tekst op de tegel bovenaan de brug luidt:
'LIBERTY BRIDGE'
De geschiedenis
De 'Liberty Bridge' in Westkapelle (gemeente Veere) is opgericht ter nagedachtenis aan de 161 geallieerde slachtoffers die vielen tijdens de Slag om de Schelde en de val van Westkapelle op 1 november 1944.
Om de haven van Antwerpen optimaal te kunnen gebruiken, was een vrije
doorvaart van de Westerschelde essentieel voor de geallieerden. Maar
Zuid-Beveland en Walcheren waren nog steeds bezet, waardoor de bezetter
alle bewegingen op de Westerschelde controleerde. De planningsstaf van
het hoofdkwartier van Cresars First Canadian Army (Simons en admiraal
Ramsay) beschouwde Walcheren als de grootste hindernis bij het openen
van de Schelde. De Zeeuwse kust was een sterk uitgebouwd onderdeel van
de Atlantikwall. Deze diende de westkust van het Duitse Rijk te
vrijwaren van een geallieerde invasie.
Op Walcheren bevonden
zich zo'n veertig batterijen artillerie, die meestal in betonnen
kazematten werden opgesteld. De batterijen werden door een netwerk van
kleine bunkers, loopgraven, mortierposities, mitrailleursnesten en
versperringen van prikkeldraad omgeven. Daarnaast waren er langs de hele
kust mijnenvelden gelegd en hindernissen opgeworpen. De kracht van deze
verdedigingsmuur maakte een aanval vanuit zee bijna onmogelijk. De
enige verbinding over het land was de Sloedam, een lange toegangsweg
vanaf Zuid-Beveland. Omdat deze dam erg belangrijk was, waren door de
bezetter aan beide uiteinden sterke verdedigingen opgeworpen. Het hele
gebied rond de Sloedam werd door de bezetter als 'Stützpunkt
Scharnhorst' aangeduid, genoemd naar Pruisische militair Gerhard Johann
David von Scharnhorst. Het 'Stutzpunkt' werd bevolkt door militairen van
de 70ste infanteriedivisie.
Om de bezetter tot overgave te dwingen,
werd door de geallieerden besloten Walcheren door middel van
luchtaanvallen onder water te zetten, gevolgd door een amfibieaanval.
Op
2 oktober 1944 werden de bewoners van Zeeland via de BBC en Radio
Oranje gewaarschuwd dat er een zware strijd op komst was op de eilanden
'gelegen in de monding van de rivier de Schelde'. Diezelfde waarschuwing
was ook te lezen op de pamfletten die in grote getale op 2 en 3 oktober
boven Zeeland werden afgeworpen. De bewoners werden opgeroepen om
onmiddellijk te evacueren: 'Gaat weg zonder uitstel' en 'Verlaat de
eilanden'. In de middag van de derde oktober vond het vernietigende
bombardement op Westkapelle plaats. De dijk werd over een lengte van 120
meter totaal weggevaagd. Het oude dorp werd vrijwel geheel verwoest,
waarbij zo'n 160 mensen om het leven kwamen. Op 7 oktober volgde de
vernieling van de Nolledijk bij Vlissingen, waar een gat van 20 meter
ontstond. Ook de zeedijk bij Rammekens werd die dag gebombardeerd,
waardoor een gigantisch gat in de 400 meter lange dijk was ontstaan. Ten
slotte moest de zeewering tussen Vrouwenpolder en Veere er op 11
oktober aan geloven. Door deze enorme gaten stroomde het laaggelegen
eiland langzaam vol. Alleen de hooggelegen delen van Walcheren, zoals de
duinen en de stads- en dorpscentra, bleven droog.
De
daaropvolgende amfibieaanval verliep via drie lijnen: landing in
Vlissingen (vanuit Breskens), landing bij Westkapelle (vanuit Oostende)
en een aanval op de Sloedam vanuit Zuid-Beveland. Engelsen en Schotten
van de Lowland Division landden in Vlissingen bij de Oranjemolen. Na een
hevige strijd was de Duitse opperbevelhebber generaal Reinhardt
gedwongen zich op 3 november 1944 over te geven. Ondertussen had ook de
landing bij Westkapelle plaatsgevonden. Achtereenvolgens werden
Westkapelle, Domburg, Grijpskerke en Aagtekerke (op 1 november) en
vervolgens Zoutelande, Biggekerke en Meliskerke (op 2 november) bevrijd.
Via Ritthem en Souburg (4 november) rukten de bevrijders op naar de
geïsoleerde Zeeuwse hoofdstad, die volgepakt zat met vluchtelingen.
Middelburg werd op 6 november 1944 bevrijd.
De tegenstand die de
geallieerden ondervonden op Walcheren, behoorde tot de zwaarste die zij
ontmoetten bij landingen op de Europese kust. Onderdelen van de 5de
Canadese Infanterie Brigade (de regimenten The Black Watch of Canada,
The Calagary Highlanders en het Régiment de Maisonneuve) zetten op 31
oktober 1944 via de Sloedam de aanval in. Zij slaagden er echter niet in
een doorbraak via 'the bloody causeway' te forceren. Pas op 2 november
lukte het de Schotten van de 52ste infanteriedivisie van de Glasgow
Highlanders elders in het Sloegebied de Duitse linies te doorbreken. Op 5
november werden Arnemuiden en Nieuw- en Sint-Joosland bevrijd.
Sint-Laurens en Veere volgden op 7 november. Een dag later werden
Serooskerke, Oostkapelle en Vrouwenpolder ook bevrijd.
Toen
uiteindelijk op 9 november 1944 heel Walcheren was bevrijd, konden de
geallieerden de balans opmaken. De verliezen bedroegen 27.633 man
(voornamelijk Canadezen en Britten), terwijl er 10.000 krijgsgevangenen
werden gemaakt. Na de grote strijd om Walcheren en Zuid-Beveland werd de
Nederlandse Prinses Irene Brigade op 14 november 1944 naar Zeeland
verplaatst. Toen de brigade op Walcheren aankwam, trof ze een
ontredderde bevolking aan. Het eiland stond voor het grootste gedeelte
onder water en vele dorpen waren verwoest. Op 13 maart 1945 stak
koningin Wilhelmina vanuit België bij het Zeeuws-Vlaamse grensdorp Eede
de grens over. Later bezocht de vorstin het ondergelopen Walcheren,
waarvan ze zeer onder de indruk bleek. Koningin Wilhelmina schreef er
zelf dit over: 'Het was een koude, onvergetelijke tocht. Welk een
tragische aanblik bood nu het eens zo schilderachtige Walcheren: één
groot watervlak zover men kon kijken, met overal verdronken torens en
boerderijen, en bomen die geen jong groen meer zouden geven.'
Oprichting
De 'Liberty Bridgde' werd opgericht ter gelegenheid van de vijfenzestigste verjaard van de De brug is ontworpen en gebouwd door vakbekwame én onervaren vrijwilligers in samenwerking met een aantal bedrijven. Het monument werd gefinancierd met giften uit Engeland, uit Duitsland, uit Nederland, van organisaties, bedrijven, en fondsen. Maar ook van vele kleine particulieren, toeristen én inwoners.
Onthulling
Het monument werd op 23 juli 2010 onthuld in bijzijn van veteranen, familieleden van veteranen en gesneuvelden, vele vrijwilligers en sponsoren.
Oorlogsslachtoffers
Er zijn nog geen personen uit de database van de Oorlogsgravenstichting gekoppeld aan dit monument.
De Oorlogsgravenstichting heeft een database met namen en verhalen van oorlogsslachtoffers. Veel van deze slachtoffers worden herdacht door middel van een monument. Wilt u ons helpen om de namen en verhalen van slachtoffers te koppelen aan het monument waarop hun naam vermeld staat? Kijk dan op de website van de Oorlogsgravenstichting, ziet u in de database een naam die ook voorkomt op dit monument? Maak dan een account aan en koppel de persoon uit de database aan dit monument. Enkele dagen na de koppeling verschijnt de naam van het slachtoffer op deze pagina.
Meer informatie
Locatie
Het monument is geplaatst in de tuin van het voormalige polderhuis, thans het Dijk- en Oorlogsmuseum Polderhuis te Westkapelle (gemeente Veere).
Bronnen
