Naar overzicht
Naar overzicht
  • Het monument
  • Leg een bloem
  • Uw verhaal

Het monument

Vorm en materiaal
Het monument 'De Sinterklaasrazzia' in Haarlem is een zwarte plaquette met goudkleurige letters.

Tekst
De tekst op de gedenkplaat luidt:

'VAN HIER WERDEN OP 6 DECEMBER 1944
ONGEVEER 1300 MANNEN DIE WAREN OPGEPAKT BIJ
DE SINTERKLAASRAZZIA IN HAARLEM E.O.
NAAR REES, BIENEN EN PRAEST GEDEPORTEERD.
MINSTENS 81 VAN HEN OVERLEDEN DAAR DOOR
UITPUTTING, ZIEKTE EN MISHANDELING.

ONTHULD OP 11 OKTOBER 2004.'

De geschiedenis

Het monument 'De Sinterklaasrazzia' in Haarlem herinnert aan de razzia waarbij ongeveer 1.300 mannen door de bezetter zijn opgepakt en via het centraal station op transport gesteld naar de Duitse werkkampen Rees, Bienen en Praes. Van hen hebben 81 Haarlemse mannen de Tweede Wereldoorlog niet overleefd.

In de nacht van 5 op 6 december 1944 werd Haarlem en omgeving door de bezetter hermetisch van de buitenwereld afgesloten en begon de jacht op mannen tussen de 17 en 40 jaar: de zogeheten Sinterklaasrazzia. Omstreeks 1.300 mannen uit de Kennemerland werden opgepakt en naar werkkampen in Rees, Bienen en Praest gestuurd – plaatsjes vlak over de grens in de buurt van Emmerich. Deze kampen hadden eerder het karakter van een concentratiekamp dan van een Arbeitslager. Ook mannen uit Den Haag, Rotterdam, Delft en Apeldoorn kwamen er terecht, in totaal zo'n 3.000. In een paar maanden tijd kwamen minstens 300 van hen om het leven door koude, honger en mishandeling.

Initiatief
De oprichting van het gedenkteken was een initiatief van journalist
Dick Verkijk, wiens vader bij die razzia werd opgepikt maar die Rees
wel overleefde. In zijn boek De Sinterklaasrazzia van 1944
heeft hij de lotgevallen van de Kennemerlanders van minuut tot minuut
beschreven aan de hand van een honderdtal interviews en op basis van
unieke documenten uit openbare en particuliere archieven.

Zijn boek
beschrijft niet alleen de weinig bekende afschuwelijke toestanden in
die kampen, maar ook de grootscheepse, grotendeels illegale hulp van
Achterhoekers en 'goede' Duitsers waardoor honderden levens werden
gered – in zijn ogen de grootste reddingsoperatie uit de bezettingstijd.

Onthulling
Het monument is onthuld op 11 oktober 2004. De onthulling van de gedenkplaat was illegaal, omdat de NS geen medewerking wilde verlenen.

Oorlogsslachtoffers

Achternaam Voornamen Geboren Overleden

De Oorlogsgravenstichting heeft een database met namen en verhalen van oorlogsslachtoffers. Veel van deze slachtoffers worden herdacht door middel van een monument. Wilt u ons helpen om de namen en verhalen van slachtoffers te koppelen aan het monument waarop hun naam vermeld staat? Kijk dan op de website van de Oorlogsgravenstichting, ziet u in de database een naam die ook voorkomt op dit monument? Maak dan een account aan en koppel de persoon uit de database aan dit monument. Enkele dagen na de koppeling verschijnt de naam van het slachtoffer op deze pagina.

Meer informatie

Locatie
De gedenkplaat is aangebracht in het stationsgebouw van de Nederlandse Spoorwegen, gevestigd aan het Stationsplein te Haarlem.

Bron
Krantenartikel Brabants Dagblad van 12 oktober 2004.

Voor meer informatie

Leg een bloem bij dit monument

Klik op onderstaande knop om een digitale bloem bij dit monument te leggen. Je kunt kiezen uit een rode gerbera, een witte roos of een blauwe Iris. Ook is het mogelijk om een persoonlijke boodschap toe te voegen. Nadat het formulier is verstuurd toont de bloem op deze pagina (vergeet niet om de pagina opnieuw te laden). 

Leg een bloem

Persoonlijke bijdragen van onze bezoekers

Yvon Oudenaarde | 02 feb 2018

Mijn ouders zijn vlak vor het begin van de oorlog getrouwd. Ze woonden in Scheveningen vlak bij de boulevard en moesten worden geevacueerd in verband met het gebiedsverbod. Ze kwamen in Haarlem terecht. Mijn vader was één van de 1300 mannen die zijn opgepakt. Hij werd tijdens een huis aan huis razzia meegenomen. Tijdens het transport heeft hij bekenden gezien die geprobeerd hebben te vluchten maar tijdens de vlucht zijn doodgeschoten. Zelf heeft hij in het kamp zijn enkel gebroken en is naar een hospitaaltje gebracht. Daar hoorde hij een gesprek af dat de gewonden de volgende dag weer naar het kamp zouden worden gebracht. Hij heeft zich 's nachts verstopt in een ruimte waar mensen lagen die aan tyfus leden. En de volgende dag is hij gevlucht. Hij heeft bij een Duits klooster aangeklopt en daar hebben ze hem opgenomen en tot het einde van de oorlog verzorgd. Na de bevrijding is hij door het rode kruis naar Amsterdam gebacht en daar heeft hij een lift van Canadeze militairen gekregen die hem in Haarlem voor zijn huis hebben afgezet. Helaas was mijn moeder op dat koment onderweg naar Amsterdag op een fiets zonder banden. Zij had bericht gekregen dat zij mijn vader in Amsterdam kom ophalen. Ze had van het laatste meel dat ze had een pannenkoek voor hem gebakken. Maar in Amsterdam wist niemand iets van hem af. Ontgoocheld en diep verdrietig is zijn weer terug gefietst. De baby was bij de bovenbuurvrouw en daar kwam ze huilend binnen. En daar zat mijn vader op haar te wachten. Mijn moeder heeft de hongerwinter moeten overleven met mijn zusje die toen een half jaar was.


Heeft u een persoonlijk verhaal met betrekking tot dit monument en/of de geschiedenis waarnaar deze verwijst? Deel uw verhaal hier en help ons de herinnering aan de Tweede Wereldoorlog levend te houden.

Let op: wilt u een wijziging voor deze monumentpagina (zoals een correctie of aanvulling) doorgeven? Maak dan gebruik van de formulieren.

Heeft u een vraag of wilt u ons iets anders melden? Kijk bij de veelgestelde vragen of stuur ons een bericht.

Tooltip contents