Voedsel en medicijnen konden het lijden tijdelijk verlichten. Briefcontact naar buiten liet hen weer een beetje mens voelen.
In de chaos van de oorlog toch rationeel blijven denken. Ik bewonder mijn overgrootvader Henk van der Pas hier om.
Hij woonde aan het concentratiekamp in Vught en smokkelde het voedsel en de medicijnen naar binnen, en hun brieven weer naar buiten. Hij zag wat zich in het kamp afspeelde, en ik kan me op dit moment alleen maar voorstellen welke woede en afkeer hij destijds heeft moeten voelen…
En dan toch in de chaos van de oorlog rationeel blijven denken
Het slechte niet slechter maken door zelf kwaad te doen. De gevangenen blijven helpen, maar de bewakers met rust laten…
Nooit als doel hebben leed te brengen
En steeds vaker zie ik het gebeuren, dat we bezig zijn de tegenstander onderuit tehalen, in plaats van de vriend te helpen.
Dan zou ik steeds weer, zo graag het verhaal van mijn overgrootvader Henk willen vertellen. Te laten zien dat waar geluk en vrijheid gegeven kan worden, het niet ergens anders vandaan moet worden genomen.
Want helaas weten we allemaal wat er gebeurt wanneer iemand de vrijheid van anderen wil nemen voor eigen gewin.
Daarom staan wij hier vandaag